Het jaar 2015
14-12-2015

In dit dagboekverhaal blik ik terug op mijn persoonlijke ervaringen, hoogtepunten en dieptepunten van 2015.

Het jaar startte voor ons gezin en Simone ( één van mijn nichtjes) in de Efteling. Een leuke en goede start van het nieuwe jaar. We hadden een gezellige jaarwisseling. Een aantal dagen daarna op 5 januari werd ik 25 en ook die mijlpaal werd gevierd.

Door bepaalde omstandigheden was het mogelijk om dit jaar veel aan ons huis te (laten) doen. Iets wat best wel veel impact op mij heeft gehad. Steeds mensen over de vloer en zoveel veranderingen. De riolering werd gerenoveerd, het dak werd vernieuwd en er werd CV aangelegd. Na iedere verbouwing had ik tijd nodig om het te verwerken, vaak was ik de week daarna grieperig.

Er zijn ook hele leuke herinneringen, dingen die je nooit meer wilt vergeten. Zo waren er een paar etentjes met familie en de leuke verjaardagen. Wat hebben we gelachen met oma bij 'de Beren Eetcafe's' wat een berg eten kregen we daar. We zaten zo vol na afloop. Dan nog de gewonnen Efteling kaartjes ook daar ging oma mee naartoe. Ze ging daar zelfs in de Vliegende Hollander en de Bob ging terwijl ze 76 is. En ook het hele leuke familie uitje, wederom naar de Efteling, met zijn 8-en (mijn nichtjes, Omri, oom, tante, ouders en ik). Het was bloedheet met ruim 30 graden op een drukke negen pleinen festijn zaterdag. We waren daar om ongeveer 1 uur 's middags en bleven tot middernacht. Bijna alle attracties hebben we beleefd, met als hoogtepunt Baron1898. De gehele eerste rij met familie! Wauw, wat een attractie en wat leuk om dat te delen!

Buiten alle leuke dingen waren er ook minder leuke dingen. Opa die meerdere keren in het ziekenhuis heeft gelegen. Gelukkig gaat alles nu redelijk. Maar daar waren en zijn soms nog best wel zorgen om. Dan ook het ontslag van mijn vader. Na jaren voor een bedrijf gewerkt te hebben werd hij samen met mijn oom ontslagen. Gelukkig konden ze beiden vrij snel terecht bij een ander bedrijf waardoor ze niet in de WW kwamen.

Verder alle dingen die er in de wereld gaande zijn, waar ben je nog veilig en kun je nog naar evenementen toe... Ik denk dat iedereen daar wel eens overna denkt. We kunnen er lang of kort bij stilstaan, ik merk alleen bij mezelf dat als er ergens aanslagen geweest zijn of als er een voetbalwedstrijd afgelast wordt wegens terreurdreiging dat ik daar zeker een paar dagen mee bezig ben en er van alles over opzoek op internet en in de gaten wil houden.

Natuurlijk ook nog even over mijzelf. Ik heb sinds de zomer begeleiding... is dat fijn? In eerste instantie wil je dat niet graag en ik zag er dan ook tegenop. Het zal nooit iets zijn waar ik om zal juichen maar uiteindelijk is het wel belangrijk om beter te worden en meer uit mezelf te halen. Er zijn dit jaar genoeg dingen besproken die een beeld van me geven en ik ben blijkbaar een lastig geval. Niet dat ik moeilijk ben of doe... maar om de juiste weg te vinden voor de hulp die ik nodig heb. Maar dat zal komend jaar wel beter worden.

Sinds de zomer zit ik ook lekkerder in mijn vel. Dat komt niet door de begeleiding of hulp... Maar gewoon door alles en iedereen. En het lekkere leventje, het komt ook omdat ik me gemakkelijker voel in situaties. Veel kennen me en weten hoe ik ben, ik kan meer en meer m'n eigen zijn. Dat is gewoon een stuk fijner

Ik ben zoveel mensen dankbaar die me dit jaar een goed gevoel hebben gegeven, die me over drempels hebben geholpen. Maar ook het gevoel van familie en er meer bij horen. Dat komt deels door mezelf maar ook door al het begrip. Als ik alle namen zou opnoemen wordt het een giga lijst. Maar iedereen die weet dat het over hem of haar gaat... bij deze BEDANKT!!!

Dit jaar sluiten we af en beginnen we in Preston Palace!

Binnenkort een volgend dagboekverhaal met alle plannen en wensen voor 2016.